Σιδεράκια – είναι οι πιο συνηθισμένοι σταθεροί μηχανισμοί και αποτελούνται από δακτυλίους, σύρματα και αγκύλες (βραχίονες). Οι δακτύλιοι τοποθετούνται γύρω από το δόντι ή τα δόντια και αποτελούν τα στηρίγματα του μηχανισμού, ενώ οι αγκύλες τοποθετούνται στην εξωτερική επιφάνεια του δοντιού. Αψιδωτά σύρματα διέρχονται από τις αγκύλες και συνδέονται με τους δακτυλίους.

Τα σύρματα αυτά τεντώνονται, ασκούν πίεση στα δόντια και σιγά σιγά τα ωθούν στην κανονική τους θέση. Τα σιδεράκια ρυθμίζονται συνήθως μία φορά το μήνα και το αποτέλεσμα μπορεί να προκύψει σε μερικούς μήνες ή και χρόνια. Τα σιδεράκια είναι πλέον μικρότερα, ελαφρύτερα, πιο απαρατήρητα στην εμφάνιση. Διατίθενται σε έντονα χρώματα για τα παιδιά ή σε πιο διακριτικά για τους ενήλικες.

Ειδικοί Σταθεροί Μηχανισμοί – χρησιμοποιούνται για να αποτρέπουν τα παιδιά να βυζαίνουν τα δάχτυλά τους ή να καταπίνουν τη γλώσσα τους και συγκρατούνται στα δόντια με ιμάντες. Επειδή είναι εξαιρετικά δυσάρεστοι, ιδιαίτερα κατά τα γεύματα, πρέπει να χρησιμοποιούνται ως έσχατη λύση.

Μηχανισμοί Διατηρήσεως Χώρου – εάν ένα παιδί χάσει κάποιο από τα πρώτα, προσωρινά του δόντια, ο μηχανισμός αυτός βοηθάει να παραμείνει ανοιχτό το κενό που δημιουργείται, μέχρι να εμφανιστεί το δεύτερο, μόνιμο δόντι. Στο ένα δόντι από τη μία πλευρά του κενού προσαρμόζεται ένας δακτύλιος και από αυτό προεκτείνεται ένα σιδεράκι που ακουμπάει στο δόντι της άλλης πλευρ